تاثیر سه نوع برنامه تمرینی کششی، قدرتی و ترکیبی بر اصلاح پاسچر شانه به جلو

چکیده هدف:وضعیت شانه به جلو  یکی از ناهنجاری های وضعی شایع است که ۶۰ درصد از ناهنجاری های شانه را به خود اختصاص می دهد. هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر سه نوع برنامه تمرینی کششی، قدرتی و ترکیبی در افراد مبتلا به ناهنجاری شانه به جلو بود. روش شناسی: در تحقیق حاضر۴۰ دانشجوی دختر با میانگین(سن ۷۷.۱±۲۲.22، قد ۵۵.۲ ±۸۵.۱۶۱، وزن ۹۰.۱±۲۲.۶۱و شاخص توده بدنی۹. ±۳۷.۲۳) به صورت غیرتصادفی هدفدار انتخاب شدندکه در سه گروه ۱۰ نفره تجربی و یک گروه ۱۰ نفره کنترل قرار گرفتند. گروه تجربی اول تمرینات قدرتی، گروه تجربی دوم تمرینات کششی و گروه سوم تمرینات ترکیبی را به مدت ۶ هفته انجام دادند. در این مدت گروه کنترل هیچ گونه برنامه تمرینی را دریافت نکردند. در این تحقیق از روش عکس برداری از نمای نیمرخ برای اندازه گیری شانه به جلو استفاده شد. میزان تغییرات زاویه شانه آزمودنی ها قبل و بعد از ۶ هفته تمرین اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t همبسته و با استفاده از نرم افزار (۲۱)  spssاستفاده شد (۰۵/۰≥p). یافته ها: بر اساس یافته های این پژوهش کاهش معنی داری در زاویه شانه به جلو در هر سه نوع برنامه تمرینی(قدرتی، کششی، ترکیبی) بعد از ۶ هفته یافت شد(۰۰۱/۰p=) که این میزان کاهش به ترتیب در گروه ترکیبی بیش از گروه قدرتی و در گروه قدرتی بیش از گروه کششی بود. اما کاهش معنی داری در زاویه شانه به جلو در گروه کنترل یافت نشد (۱۶۸/۰p=). نتیجه گیری: با توجه به کاهش معنادار در زاویه شانه به جلو در افراد گروه تجربی و استفاده از این سه نوع برنامه تمرینی در افراد مبتلا به ناهنجاری شانه به جلو توصیه می شود.